A child's smile is one of life's greatest gifts

Lieve lezers,

Mijn derde week vrijwilligerswerk zit er alweer bijna op en ook in de afgelopen week ben ik weer op een nieuw project gestart.
Afgelopen vrijdagmiddag ben ik bij de Pagoda geweest, een overweldigend mooi gebouw met alles erop en eraan. Eenmaal in het gebouw zie je het ene altaar naar het anderen en is de marmeren vloer perfect onderhouden. Door een monnik werd ons de weg gewezen. We kwamen uit bij een soort hondenhok, waar 5 kinderen op een tafel zaten. Een meisje, met een verstandelijke en lichamelijke handicap, lag zonder broek op de vieze tafel. Onze taak is hier om met de kinderen te spelen. Deze kinderen lijken heel weinig aandacht te krijgen waardoor ze je aandacht opeisen, maar met ballonnen zijn ze heel gelukkig. Van balonnen lijken alle kinderen hier ontzettend happy van te worden. En die schattige glimlachjes, ja daar doe je het toch allemaal voor! Aan twee monikken vroeg ik met handen en voeten om een broek voor het meisje, maar ze wuifde met hun hand 'maakt toch niet uit' leken ze te zeggen. Maar de aanhouder wint en de derde monnik was gelukkig iets meer begaan met de kinderen en kleedde het meisje opnieuw aan. Het hok is zo ontzettend smerig dat een ontsteking zo is opgelopen.
Zaterdagochtend heb ik weer bij Atlas lesgegeven, zoals ik in mijn vorige verslag al aangaf zijn vrijwilligers bij dit project een beetje overbodig aangezien de docenten prima Engels kunnen. Een paar vrijwilligers hebben aangegeven hier geen les meer te willen geven maar ik ga het wel blijven doen, voor mezelf is het een goede leerschool om ervaring op te doen met lesgeven en de Vietnamese docent is erg behulpzaam. Daarbij zijn de kinderen van mijn klas heel lief, ze hadden allemaal zwaantjes voor mij gevouwen van papier en willen met mij op de foto, heel aandoenlijk.
Na Atlas begon mijn weekendje weg naar Vung Tau, samen met Thijs en Murrielle hadden we besloten een weekendje naar het strand te gaan. Een half uur eerder dan verwacht werden we met het busje opgehaald om vervolgens rondjes door Can Tho te rijden en een band werd verwisseld terwijl wij nog in het busje zaten om vervolgens een uur later uit te komen bij het busstation net achter ons huis. Vanuit de bus naar HCMC gepakt, hier een taxi naar het reisbureau en vanuit daar met een busje naar Vung Tau en tot slot een taxi naar het hotel. 8 uur later waren we op de plek van bestemming, na heerlijk gegeten te hebben waren we klaar voor 2 heerlijke dagen strand. Het strand was prima en we hebben heerlijk gerelaxed en genoten van de zon, ijskoffies en gebakjes. De Vietnamesen kijken ons toch wel wat gek aan, zij bedekken zich volledig om maar niet bruin te worden (wit is hier het schoonheidsideaal).
Op de laatste dag waren Murielle en ik al om 7 uur op het strand om daar te ontbijten en van de laatste zonnestralen te kunnen genieten. Om 12 uur ging het busje weer terug naar HCMC. Achter ons zat een vrouw die letterlijk de hele weg heeft overgegeven, zo verschrikkelijk smerig!
In HCMC hebben we nog even rondgelopen en heerlijke noodlesoup gegeten. De ervoor kregen we een bericht dat een van onze huisgenoten is beroofd in HCMC, haar tas droeg ze aan de voorkant, maar 2 jongens op de scooter trokken hem zo bij haar vandaan. Alle waardevolle spullen zijn weg, paspoort, camera, telefoon, geld, echt heel sneu voor haar en wat een geregel om alles terug te krijgen. Wij liepen dus erg beschermend voor onze tassen rond.
Woensdag en gisterenmiddag ben ik bij City geweest. Een heel mooi meisje die in mijn eerste week hier is binnengebracht is nu weg, ik hoop maar dat ze geadopteerd is naar een heel liefdevol gezin. Er zijn ook 2 nieuwe baby's binnengebracht. Een kindje is veel te vroeg geboren en heeft al een tijdje in het ziekenhuis gelegen. Een ander meisje is met HIV besmet. Als we haar oppakken komen de leidsters en roepen HIV, HIV, AIDS. Ze wordt door de leidsters niet opgepakt en toen ik haar gisteren vasthad werd ik uitgelachen. Waarschijnlijk is het pure onwetendheid over hoe je met HIV besmet kan worden, maar zelfs haar fles krijgt ze in haar bedje (alle kinderen trouwens). Wat wel heel leuk was om te zien was dat alle peuters beide dagen buiten aan het spelen waren. Echt een leuk gezicht al die kleuters in de binnentuin. Wel jammer dat de 2 kindjes die niet kunnen lopen binnen in hun bedjes worden gelaten. Maar wij hebben ze opgetild en mee naar buiten genomen. Een van de jongens die niet kan lopen heb ik eten gegeven, of nouja geprobeerd. Hij maakte er echt een spelletje van door het uit te tuffen en steeds proberen weg te draaien. De leidster die ernaast zat, lachte me heel hard uit. Ik heb zo goed en zo kwaad als het ging toch geprobeerd om hem eten te geven maar het laatste beetje wilde hij echt niet. Ik heb het kommetje weggezet, hem een schoon shirt aangedaan (want dat zat helemaal onder de rijst) en ben weggelopen. Even later zag ik dat de leidster het laatste beetje bij hem naar binnen aan het werken was. Ook bij de vrouwen en de mannengroep heb ik geholpen met eten geven. Echt zo naar hoe ze hier met het eetmoment omgaan, neusjes die worden dichtgeknepen, veel te warm eten, het is zo zielig. Ik probeer steeds maar de andere kant op te kijken en mezelf te troosten met het feit dat het niet is om de kinderen kwaad te doen maar omdat ze niet beter weten. Bij de mannen zit een man die helpt met het eetmoment, trots laat hij steeds zien dat hij binnen 1,5 minuut een grote kom rijst bij een man naar binnen heeft gewerkt. Je kan hem niets kwallijk nemen aangezien zijn enige voorbeeld de leidsters is.
Gisterenochtend ben ik bij Kindergarden geweest, ondanks dat het rijke kindjes zijn en mijn hulp daar niet ontzettend hard nodig is heb ik wel een zwak voor dit project. Die kindjes zijn zo schattig en hebben echt al een goede concentratie voor hun leeftijd. Met liedjes zingen en kleine spelletjes probeer ik ze de Engelse klanken bij te brengen. Een jongetje pakt ook steeds mijn arm en geeft er kusjes op, dan smelt je toch!
Ik wil jullie allemaal weer heel erg bedanken voor de lieve berichtjes in de afgelopen week, dat doet me heel goed! Van heimwee heb ik gelukkig nog niet zoveel last. Ik ben ontzettend blij dat ik dit kan doen en daarbij is het hier nog steeds ruim 30 graden en zie ik op facebook al de eerste sneeuwfoto's langskomen.

Tot volgende week!

Liefs, Marina
-----------------------------------------------------------------------------------------
Dear readers ,

My third week volunteering is almost over. In the past week I started on a new project again.
Last Friday afternoon I went to the Pagoda , a stunningly beautiful building, with a lot of golden details. Once in the building you see a lot of altars and the marble floor is perfeclty clean. A monk showed us the way. We arrived at a kind of doghouse , where five children were sitting on a table . A girl with mental and physical disabilities , sat on the table without wearing pants. Our job is to play with the children. These children seem to get so little attention that they force you to cuddle and play with them, they are very happy with balloons . Actually balloons seem to make all the children here very happy. And those cute smiles , yes that's what gives you the energy! With hands and feet I asked two monks for a pair of pants for the girl , but they waved their hand " you shouldn't care'' they seemed to say. But persistence pays and the third monk seemed to care more about the children and she gave the girl a pair of pants. The place where the children life is so incredibly dirty that the girl could get an infection very fast.
Saturday morning I taught at Atlas again , as I said in my last blog, volunteers are a bit redundant iin this project since the teachers speak very good English . A few volunteers have said they don't want to be on this project anymore but I'll keep doing it. For myself it is a good learning opportunity to gain experience in teaching and the Vietnamese teacher is very helpful. In addition, the children in my class are very sweet , they all had folded paper swans for me and wanted to take pictures of me, very touching .
After Atlas we took off to Vung Tau , together with Thijs and Murrielle I decided to go to the beach for a weekend. Half an hour earlier than expected , we were picked up by the bus and then we just drove around in Can Tho, a tire was changed while we were still in the van and then after one hour we arrived at the bus station just behind our house . From there we took the bus to HCMC , there we took a taxi to the travel agency and from there a bus to Vung Tau and finally a taxi to the hotel . 8 hours later we were at the place of destination , after having a delicious meal we were ready for two wonderful days at the beach. The beach was fine and we had a delicious, relaxed weekend and enjoyed the sun , icecoffee's and pastries . The Vietnamese looked very weird when they saw 3 white people tanning on the beach. They cover themselves completely , not to be tanned (white is still the beauty ideal) .
On the last day Murielle and I where at the beach at 7 pm to have breakfast there and enjoy the sun . At 12 o'clock we were picked up and took the bus back to HCMC . Behind us sat a women who was lititerally throwing up the whole trip,so gross!
In HCMC , we walked around in the city centre and ate a delicious noodle soup . The night before we got a message that one of our roommates was robbed in HCMC , she wore her bag at the front , but two guys on the scooter pulled it away from her. All valuables are gone , passport , camera , phone, money. I feel really sorry for her and what a work to get everything back. So we were very protective of our bags when we walked around.
Wednesday and yesterday afternoon I went to City. A very pretty girl that was brought in a my first week here is gone now , I hope she is adopted into a very loving family. There are also two new babies. One is born too early and has been in hospital for a while. The other girl is infected with HIV . If we pick her the teachers come and say HIV , HIV , AIDS . She is not picked up by the teachers and when I was holding her yesterday , the teacher laughed at me. Probably it's all about a lack of information about how you can be infected with HIV. They don't even take her out of her bed to feed her (none of the children are). What was really nice to see was that all toddlers were playing outside both days. Really cute to see all the kids playing in the little garden. It is a pity that the two children who can not walk are left inside. But we take them out aswell and you should see their happy faces. I tried to feed one of the guys who can not walk. He really made a game out of it, and was spitting everything out again and trying to run away. The teacher who was sitting next to me, laughed really hard . I really tried to feed him but he wouldn't eat the last part so I put the bowl away, gave him a clean shirt (the one he was wearing was covered in rice) and walked away . A few minutes later I saw that the teacher was feeding him he last part, in a very unkind way. I also fed some women and men. It's really hard to see how they feed, noses that are squeezed, too hot food , it's so pathetic . But I always try to look the other way and comfort myself with the fact that they are not doing to be hard for the children but it's because they do not know a better way. In the mengroup there is one guy that is helping with feeding the others. Fool pride he shows the bowl he emptys within 1,5 minute. You can't blame him, the only example he has is the teachers .
Yesterday morning I went to Kindergarden , the daycare for rich kids. My help is not a desperately need, but I really feel a connection with this project. Those kids are so cute and do really have a good concentration for their age . With singing songs and little games I try to teach them. English sounds. One of the boys always grabs my arm and gives me kisses, then you melt!
Once again I want to thank you very much for the sweet messages in the past week , it really makes me feel warm! Intill now I don't really feel any kind of homesickness. I am very happy that I have the possibility to do this and.. It's still over 30 degrees every day while I see the first pictures of snow on facebook.

Until next week !

Love, Marina